درباره «جایگاه مجوزات(اعتبارنامه‌های) کسب‌وکار در بازار و عدم نیاز به اجبار و انحصار برای آنها»

وقتی صحبت از غیرضروری بودن مجوزات میکنیم، درواقع منظور غیرضروری بودن “اجبار” هرگونه اعتبارنامه‌ای هست.
شما بعنوان یک مصرف‌کننده، برای فهمیدن اعتبار و کیفیت یک سرویس‌دهنده چطوری اطلاعات کسب میکنید؟
از دیگران میپرسید. اعتبارنامه‌های طرف رو بررسی میکنید. مثلا میبینید گواهی شرکت در آموزش x را دارد یا نه.
لایسنس فلان سازمان را چطور.
با خود طرف صحبت میکنید تا ببینید چقدر از موضوع سردرمیاورد و باتوجه به بازخوردی که از او داشتید قضاوت میکنید.
نمونه کارها رو بررسی میکنید.
مقایسه میکنید و یا از خدمات کارشناسی استفاده میکنید. (مثل کارشناسی خودرو)

ادامه مطلب

آیا امکان ایجاد یک سیستم برنامه‌ریزی مرکزی با پیشرفت تکنولوژی وجود داره؟

پاسخ کوتاه اینه، بنظرم خیر. اما چرا؟ مساله اینه که این اطلاعات ماشین از کجا بدست میاد؟ آیا با رجحان‌های اظهار شده قراره عمل کنه؟ انسان‌ها همیشه اونطور که میگن، رفتار نمیکنن.

اما رجحان‌های آشکار شده در فرایند بازار ( مثلا با خرید کردن )، داده‌هایی هستند که فقط یکبار اتفاق افتاده و هیچ دلیلی برای تعمیم آنها به آینده نیست.

نکته دیگر اینکه، ما آدم‌‌ها همیشه در بازار درحال انتخابیم. یعنی برگزیدن چیزی یا چیزهایی به قیمت چشم‌پوشی از چیزی یا چیزهایی و اگر گزینه‌های پیش‌روی ما تغییر کنند، ممکنه این انتخاب‌ها تغییر کنه. پس آنچه که ما انتخاب میکنیم، انتخاب ایده‌آل و قطعی ما نیست. فقط انتخاب از گزینه‌های موجوده و با تغییر هر بخشی از شرایط از جمله تجربه‌زیسته، گزینه‌ها، نحوه تعامل افراد با ما و موارد مختلف دیگر ممکنه انتخاب‌های ما تغییر کنند.

ادامه مطلب

چاپ پول بیشتر، اقتصاد را احیا نمی‌کند.

یادداشتی از فرانک شوستاک در وبسایت میزس :

در پی کروناویروس، بانک های مرکزی جهان درحال خلق پول زیادی هستند. این خلق پول، برای آنست که از آثار جانبی منفی اقتصادی این ویروس جلوگیری شود. هرچند این ایده جذاب بنظر می‌رسد، اما دیدگاه نادرستی است.

این نگاه از این باور می‌آید که پول، اثر خودش را از طریق مخارج کل می‌گذارد: اگر مردم پول بیشتری در جیبشان داشته باشند، میتوانند بیشتر خرج کنند.

در این مدل فکری، پول ابزاری‌ست برای پرداخت و سرمایه گذاری.

اما درواقع، پول ابزار پرداخت نیست، بلکه وسیله مبادله است.

ادامه مطلب